Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χαμπίμπ Μπουργκίμπα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χαμπίμπ Μπουργκίμπα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
الحبيب بورقيبة (Αραβικά)
Γέννηση3  Αυγούστου 1903 (αμφισβητούμενο)[1][2][3]
Μοναστίρ[4]
Θάνατος6  Απριλίου 2000[1][2][3]
Μοναστίρ
Τόπος ταφήςBourguiba Mausoleum
Χώρα πολιτογράφησηςFrench protectorate of Tunisia (έως 1956)
Τυνησία (από 1956)
ΘρησκείαΙσλάμ
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑραβικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑραβικά[1]
Γαλλικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Παρισιού
Λύκειο Καρνό της Τύνιδας
Κολλέγιο Σαντικί
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
δικηγόρος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαNeo Destour
Οικογένεια
ΣύζυγοςWassila Ben Ammar
Moufida Bourguiba
ΤέκναΧαμπίμπ Μπουργκίμπα ο νεότερος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαSpeaker of the Assembly of the Representatives of the People (9  Απριλίου 1956 – 15  Απριλίου 1956)
Πρόεδρος της Τυνησίας (1957–1987)
Πρωθυπουργός της Τυνησίας (1956–1957)
Υπουργός Εξωτερικών Υποθέσεων (1956–1957)
Minister of Defence (1956–1957)
Βραβεύσειςκολάρο του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (16  Νοεμβρίου 1983)[5][6]
Τάγμα του Αγίου Όλαφ
Τάγμα της Δημοκρατίας
Τάγμα της Ανεξαρτησίας
τάγμα του Ελέφαντα
Μεγαλόσταυρος με Κολάρο του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας (12  Ιουνίου 1963)[7]
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου με Κολλάρο του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (25  Μαΐου 1962)[8]
Βασιλικό Τάγμα των Σεραφείμ
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σόφιας
Collar of the Spanish Order of the Civil Merit (24  Μαΐου 1968)[9]
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λιβάνου
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Βισάμ Ελ Αλαουίτ (1957)
Ιστότοπος
www.bourguiba.com
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Χαμπίμπ Μπουργκίμπα (πλήρες όνομα: Χαμπίμπ ιμπν Αλί Μπουργκίμπα, 3 Αυγούστου 1903[10]6 Απριλίου 2000[11]) ήταν Τυνήσιος νομικός και εθνικιστής πολιτικός, ηγέτης της ανεξαρτησίας της χώρας του και πρόεδρός της (από το 1975 ισόβιος) επί 30 έτη (1957 - 1987).

Ο Μπουργκίμπα γεννήθηκε στο Μοναστίρ (Mistīr) της επαρχίας Σαχέλ της κεντρικής Τυνησίας και πήρε από πολύ μικρός μέρος στον αγώνα των συμπατριωτών του κατά της Γαλλίας, με σκοπό την ανεξαρτησία. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στη Σορβόνη ενώ από 28 ετών ήταν ήδη ενταγμένος στην πολιτική, διεκδικώντας συνταγματικές μεταρρυθμίσεις ως ιδρυτής του σκληροπυρηνικού κόμματος «Νέο Ντεστούρ». Σταδιακά, από οπαδός του ακραίου ριζοσπαστισμού, μεταστράφηκε σε θιασώτη της σταδιακής διεκδίκησης της ανεξαρτησίας, ενώ συνελήφθη αρκετές φορές και φυλακίστηκε από τις αποικιακές αρχές, μαζί με άλλους συναγωνιστές του κατά τη διάρκεια της εικοσαετίας 1934 - 1954.

Τελικά η Γαλλία αναγνώρισε την ανεξάρτητη Τυνησία και ο Μπουργκίμπα ανέλαβε σχεδόν αμέσως πρωθυπουργός (1956) και τον επόμενο χρόνο (1957) πρόεδρος της χώρας. Εφάρμοσε ευρύ μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα στην οικονομία, τη δικαιοσύνη, περιόρισε τις στρατιωτικές δαπάνες ενώ στην εξωτερική πολιτική επέλεξε τη μετριοπάθεια αρνούμενος να υποστηρίξει το κίνημα του «Παναραβισμού» αλλά και να εναντιωθεί στο κράτος του Ισραήλ.

Το 1975 η εθνοσυνέλευση τον κήρυξε ισόβιο πρόεδρο και πέντε χρόνια μετά (1980) αντιμετώπισε μία εξέγερση την οποία υποκίνησε η Λιβύη, μετά την αντιμετώπιση της οποίας αναγκάστηκε να λάβει κάποια φιλελεύθερα μέτρα, όπως την ελεύθερη δράση της αντιπολίτευσης και την άδεια για συνδικαλιστική δραστηριότητα. Κατηγορήθηκε ωστόσο από τους πολιτικούς του αντιπάλους και έπεσε σε δυσμένεια, καθώς από επαναστάτης θεωρούσαν ότι είχε εξελιχθεί σε έναν απόλυτο άρχοντα που ζούσε μέσα στη χλιδή. Τελικά το Νοέμβριο του 1987 ανατράπηκε με αναίμακτο πραξικόπημα από τον πρόσφατα διορισμένο πρωθυπουργό του Μπεν Άλι, ο οποίος και τον διαδέχτηκε στην εξουσία. Η ανατροπή και ο παραγκωνισμός του Μπουργκίμπα απομάκρυνε το ενδεχόμενο εμφυλίου πολέμου, καθώς ο γηραιός πρόεδρος έδειχνε να πάσχει από διανοητική δυσχέρεια και εμφανή αδυναμία στο να ασκήσει τα καθήκοντά του, ενώ η συμπεριφορά του όπως και οι τελευταίες αποφάσεις και δηλώσεις του ήταν ακατανόητες και προκάλεσαν τη γενική αντίδραση[12]. Ένα χρόνο μετά (1988) ο Μπουργκίμπα εγκαταστάθηκε στο Μοναστίρ όπου τέθηκε κάτω από ιατρική μέριμνα λόγω των πολλών προβλημάτων υγείας. Το Μάρτιο του 2000 νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο με αναπνευστική ανεπάρκεια, ανάρρωσε αλλά τον Απρίλιο απεβίωσε σε ηλικία 96 ετών[13].

Κεντρική λεωφόρος στην πρωτεύουσα Τύνιδα φέρει το όνομά του, ενώ η σορός του έχει ενταφιαστεί σε εντυπωσιακό μαυσωλείο της γενέτειράς του[14].

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12014190p. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Habib-Bourguiba. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6bw1jbc. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. «Boletín oficial del Estado». (Ισπανικά) Boletín Oficial del Estado. State Agency for the Official State Gazette. 22  Νοεμβρίου 1983. σελ. 31819.
  6. BOE-A-1983-30732.
  7. Antti Matikkala: «Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat» (Φινλανδικά) Edita. Ελσίνκι. 2017. σελ. 497. ISBN-13 978-951-37-7005-1.
  8. www.quirinale.it/onorificenze/insigniti/33059.
  9. «Boletín oficial del Estado». (Ισπανικά) Boletín Oficial del Estado. State Agency for the Official State Gazette. 10  Ιουνίου 1968. BOE-A-1968-40273. σελ. 8421.
  10. "Profile of Habib Bourguiba" Ανακτήθηκε στις 29/7/2019
  11. «Απεβίωσε ο πατέρας της Τυνησίας Χαμπίμπ Μπουργκίμπα» Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2019
  12. "Senile Bourguiba described in Tunis" Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2019
  13. "Un homme dans le siècle" Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2019
  14. «Μαυσωλείο Μπουργκίμπα» Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2019